nobodys.fotkoblog.pl

czasem zastanawiam się nad sensem życia, który jest tak kruchy i nieprzewidywalny. mamy wszystko, czego pragniemy, a w jednym momencie wszystko się sypie i zostajemy z niczym. 

spoko, biorę życie jakim jest ale to i tak mało, bo chciałabym więcej - nieosiągalne.

śmieszą mnie ludzie, którzy dziwnie na mnie patrzą. śmieję się bez powodu, uśmiecham się sama do siebie, a Wy patrzycie jakbym popełniła jakąś zbrodnię, jakby radość była zakazana. w tym społeczeństwie już i tak lepiej nie będzie, więc czemu nie żyjecie chwilą? tylko rozpamiętujecie co było, owszem, mam takie momenty, ale szybko mijają. 

chciałabym słyszeć myśli ludzi na mój temat. pewnie spotkałabym się z niejedną negatywną opinią. może bym się przejęła albo po prostu miała wyjebane. w sumie jak na wszystko. mówisz, z taki podejściem nie zajdę daleko? trudno.

zabawne jak ludzie stali się zgorzkniali i smutni. uśmiech to podstawa, a Wy nawet tego nie potraficie.

cieszę się, że mam osobę, na której mogę polegać. choć pewnie drażni Cię, że tak mało o sobie mówię i nie opowiadam zbyt dużo o własnym życiu. miłość. boli mnie podział pomiędzy przyjaciół a chłopaka.

"zrobimy, pojedziemy, ale bez Dawida, tylko nasza paczka", wcale nie jest mi lekko i ciężko mi, że muszę dzielić się na dwie częście. jedna połowa dla przyjaciół, druga dla Dawida.

co mnie obchodzi czy ktoś to przeczyta czy nie. piszę dla siebie i dla nikogo innego. nie potrzebuję opinii, niczego. kiedyś będę miała do czego wrócić i zobaczę jak postrzegałam świat, życie.

właśnie słucham Elda i zastanawiam się nad sensem czegokolwiek. przydałaby się herbata, chyba pójdę zrobić. tak.

nic złego.

fikcja, w którą uwierzyliśmy.